Risk Appetite en Sunk Cost Fallacy (2)

In deze eerdere blog https://lnkd.in/eDx6AUx2 keken we naar de zakelijke overwegingen bij dilemma's rondom lopende projecten die niet waarmaken wat wij ervan verwacht hadden. Moet je doorgaan vanwege de al geïnvesteerde middelen, of is het beter juist te stoppen vanwege voortschrijdend inzicht en veranderde omstandigheden?  
 
Het systemische perspectief bij besluitvorming over doorgaan of stoppen 
 
✴️ Oorsprong en historie 
Waar en waarom is het project gestart? Welke belangen en verwachtingen speelden toen, en zijn die veranderd?  
✴️ Binding en betrokkenheid 
Wie zijn de belangrijke spelers en wie voelt zich eigenaar? Zijn er betrokkenen die zich buitengesloten of niet gehoord voelen? Incomplete binding kan leiden tot weerstand of gebrek aan energie in het team 
✴️ Ordening en rolverdeling 
Is de hiërarchie helder? Worden beslissingen genomen door de juiste mensen, op het juiste moment? Onduidelijkheid hierin kan leiden tot stagnatie of conflicten, ook binnen de RvC 
✴️ Balans in geven en nemen 
Zijn de investeringen en opbrengsten – financieel, maar ook qua energie en aandacht – in balans? Een verstoring hierin kan leiden tot onvrede of overbelasting 
✴️ Patronen en dynamieken 
Zijn er terugkerende patronen zichtbaar, zoals het telkens doorschuiven van lastige beslissingen of het vasthouden aan projecten uit loyaliteit aan het verleden? Waar houdt het systeem zichzelf vast en waar is ruimte voor iets nieuws? Draagt dit project bij aan de toekomstbestendigheid van de organisatie? 
 
Het besluit om door te gaan of te stoppen vraagt om een risicoafweging en een gerichtheid op toekomstbestendigheid. De systemische blik geeft toegevoegde waarde: we kijken niet alleen naar cijfers, maar ook naar de onderliggende mechanismen, rollen, historie en verhoudingen binnen de organisatie en het team. Dit perspectief geeft een waardevol handvat voor complexe en duurzame besluitvorming.