Oudejaarsdag

Wat is opgeslagen in de wortels; waartoe hebben we ons te verhouden in veranderprocessen?  
 
Zo aan het eind van het jaar is er voor iedereen verandering. Hoeveel mensen maken niet goede voornemens voor 1 januari? Een nieuw jaar, nieuwe kansen. Meer sporten, gezonder eten, andere baan, verhuizen, verbouwen. En zelfs als jij daar op dit moment niet bewust mee aan de slag bent, is het een overgangsperiode. Van oud naar nieuw. Van Loslaten naar nieuwe mogelijkheden.  
 
Niet alleen mensen, maar ook organisaties en systemen veranderen. Hoe zorg je nou dat dat brengt wat nodig is? Een nieuwe structuur, een herschikking, andere processen. Dat is vaak de gedachte bij een organisatieverandering. 
Maar waarom blijkt dat dan zo vaak niet te lukken? Als je een aantal jaren later terugblikt, zijn de doelen niet gehaald en is er soms zelfs meer weerstand ontstaan.  
 
Er is een nieuwe structuur over oude patronen heen gelegd. Er is een dure herschikking van rollen en functies tot stand gebracht, die niet de beoogde verandering in samenwerking heeft gebracht. Soms is er zelfs een geheel nieuwe IT-structuur op poten gezet.  
 
De onderstroom is echter niet vanzelf mee veranderd met deze ingrepen in de bovenstroom. Onder water zijn gedragspatronen niet beïnvloed, gevoelens van onbegrip of onveiligheid zijn niet geadresseerd, er is onbalans in het ervaren van urgentie en gedrevenheid om mee te willen naar het nieuwe. 
 
We komen pas in beweging als het moet. We durven pas los te laten en daarmee ook het onvermijdelijke verlies van het oude te nemen, als het echt niet ander meer kan. Gewild of niet, we moeten door een periode van niet-weten voordat we bereid zijn te experimenteren, op weg naar het nieuwe.  
 
En pas als we weer wat vertrouwen hebben doordat onze experimenten lukken, als we nieuwe wegen vinden, en we weer lucht en ruimte ervaren, kunnen we het nieuwe omarmen en gezamenlijk op nieuwe koers richten.