EGO’s en het objectieve gelijk

Ken je dat? Van die dingen die je zeker weet over jezelf. Die je zeker weet over je familie. Of over je werkomgeving.  
E.G.O.’s: EigenGemaakte Overtuigingen; onze identiteit, het beeld dat we van onszelf hebben. Dat wat we ontwikkeld hebben om ‘in ons leven aan te komen in vandaag’. 
Overtuigingen die we nodig hadden, die ons hier gebracht hebben. Goed om daar eens naar te kijken met de bril van vandaag: dient deze overtuiging ons nog? Kunnen we iets loslaten, of er een alternatief naast zetten, of het nuanceren? Er vanuit een ander perspectief naar kijken?  
 
Laten we eens kijken naar: “ik ben redelijk”. Wij zijn redelijk, onze organisatie is redelijk. Het zou ook een mooie boel zijn als wij onze organisatie zouden labelen als ‘onredelijk’. Want de organisatie, dat zijn wij zelf. 
 
En zijn wij dan altijd redelijk? In alle omstandigheden, hoe we met elkaar omgaan? Zijn al onze besluiten redelijk? Hoe we omgaan met verandering, met weerstand? Wat zien we als we hier met iets meer nuancering naar kijken?  
 
Redelijkheid heeft vele schakeringen. Het betekent niet dat we eindeloos hetzelfde gesprek moeten blijven voeren. Het betekent niet dat we steeds inschikkelijk moeten zijn. Het betekent niet dat de ander objectief ongelijk heeft.  
 
Als we redelijk handelen, zijn we kenbaar. Zijn we benaderbaar, ontvankelijk voor dat wat van ons eigen idee afwijkt. Zijn we in staat om ook te incasseren, zonder in de vechtstand te springen. Kunnen we het oneens zijn en toch op goede voet blijven. Hebben we oog voor elkaars wortels, dat wat ieder van ons op dit moment in het leven, op deze plek, met zich meedraagt.  
Blijven we samen zoeken naar hoe het wel kan. Gaan we respectvol om met de EGO’s van de ander, en van onszelf.