EGO’s en “druk, druk, druk”

Ook steeds zo druk? Welke keuzes maken we en hoe krijg je wat meer grip op je tijd. Voor mij altijd een fikse uitdaging. Ik dacht laatst aan het woord epibreren. In mijn jeugd gebruikten we dit woord als we eens lekker alles lieten sloffen. Ons huiswerk niet maakten, taakjes in huis niet afkregen, vioolles niet hadden voorbereid. Op bed met vriendinnen de hele middag lummelen, een zak snoep erbij.  
 
Ik zocht pas geleden daarom eens op wat dat woord eigenlijk betekent, want daar had ik toen geen enkel idee van. En raar genoeg vroeg ook eigenlijk nooit iemand daarop door.  
 
Het blijkt een woord te zijn dat Simon Carmiggelt in 1954 in een van zijn stukjes gebruikte. Het is door een onbekende ambtenaar bedacht, die tegen burgers aan het loket zei dat ze nog even geduld moesten hebben, omdat het stuk waar ze voor kwamen ‘nog geëpibreerd moest worden’. En, ook toen vroegen de meesten kennelijk niet wat dat eigenlijk betekende.  
 
Nu hoeven we het voorbeeld van deze ambtenaar natuurlijk niet perse na te volgen. Maar we kunnen misschien best wat vaker epibreren en daarmee voor onszelf ook zorg geven aan het onzichtbare. Of, zoals onze voorouders vroeger zeiden: schemeren. Dat was dan, na gedane arbeid met een kopje thee in je stoel zitten en de schemer in zien vallen. Zonder mobieltje in je hand natuurlijk  
 
Tijd is schaars, en we hebben het druk. Maar zullen we toch wat vaker epibreren?